حضرت عباس(ع) را بنگر به بالای دو عالم
او ز او ج آسمان کرده تماشای دو عالم
راه و رسم او شده اکنون معمای دو عالم
اوست ابراهیم و موسی یا مسیحای دو عالم

ماه و خورشیدند هر دو ذره ای از نور رویش
هر که او را دید شد مست از می ناب سبویش
آب دریاهای عالم قطره ای از آبرویش
مرغ جان دائم به پرواز است در بالای کویش

چشم تا بگشود دل را کرد تقدیم حسین(ع) او
می کند در عمر خود تکریم و تعظیم حسین(ع) او
هستی و بود و نبودش هست تسلیم حسین(ع) او
سر به فرمان و مطیع محض تصمیم حسین(ع) او

دستهایش تا قیامت تکیه گاه آسمان هاست
نامش اما باعث نیروی دست پهلوان هاست
یاد او آرامش قلب تمام ناتوان هاست
مومنان را ذکر تسبیح و امان بی امان هاست

دست بوس اوست لبهای امیر عشق حیدر(ع)
زاده ی ام البنین(س)، اما به او زهراست مادر
دست ها و چشمهای اوست تقدیم برادر
در همه عالم نباشد هیچ از او با وفاتر

آسمان شور قیامت را ببین در چشمهایش
 اهل عالم درس آموزید از مهر و وفایش
دستگیر ناتوانان دست از پیکر جدایش
برده دل از شیعیان او، اهل ایمان مبتلایش

صبح میلادش تماشا کرده او ظهر عطش را
دیده با چشمان خود او کودک در حال غش را
دیده او در خون شناور سرو ناز قامتش را
کرده وقف عاشقی شور و وفای بی حدش را

چشمهایش چشمه ی خورشید و شادی آفرین است
شیر میدان نبرد است او، یل ام البنین(س) است
او ابوالفضل است و محبوب امیرالمومنین(ع) است
زینت هفت آسمان و باعث فخر زمین است

از لب هر شیعه بشنو نغمه های ربنا را
بوی عطر یاس پر کرده فضای شهر ها را
آسمان امشب ببین پور علی مرتضی(ع) را  
آسمان در چهره ی حیدر(ص) ببین شوق و رضا را